ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΓΓΕΛΩΝ γιὰ τὴ σωτηρία μας (Χαρ. Μπούσιας)

Γράφει γιὰ τὴν «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»
ὁ Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

Ὁ Ἀρχάγγελος Ραφαὴλ εἶναι ὁ Ἀρχιδιάκονος τοῦ Ἀρχιερέως Θεοῦ, τὸν ὁποῖον Ἐκεῖνος ἀποστέλλει, κάθε φορὰ ποὺ θέλει νὰ σώσει τὰ πλάσματα τῶν χειρῶν Του. Στὰ τελευταῖα χρόνια παρουσιάσθηκε σὲ ἕνα γεωργὸ τῆς Κρήτης, ποὺ τὸν ἔσωσε ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν αἵρεση, ἀλλὰ καὶ τὸν ἀξίωσε νὰ γίνει μεγάλος ἐρημίτης ἀσκητὴς μὲ τὸ ὄνομα Σέργιος. Βλέπετε, ὁ ἀναστημένος Χριστός μας παραμένει « χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ´ 8) καὶ σπεύδει σὰν Καλὸς Ποιμένας νὰ σώσει ὅλα τὰ κινδυνεύοντα πρόβατά Του.
.                Ὁ γεωργὸς αὐτὸς ζοῦσε σὲ ἕνα χωριὸ κοντὰ στοὺς Καλοὺς Λιμένες τῆς Κρήτης, ἔξυπνος καὶ καλλιεργημένος, ἀλλὰ παρασυρμένος σὲ αἱρέσεις. Εἶχε, ὅμως, μέσα του ἀμφιβολίες γιὰ τὸν ἂν ὁ δρόμος ποὺ ἀκολουθοῦσε αὐτὸς καὶ ἡ οἰκογένεια του ἦταν ὁ σωστός. Γι’ αὐτὸ καὶ παρακαλοῦσε τὸ Θεό, νὰ τοῦ στείλει ἕναν Ἄγγελό Του, νὰ τοῦ δείξει τὸν σωστὸ δρόμο. Οἱ παρακλήσεις του κράτησαν χρόνια, μέχρι ποὺ πέρασε ἀπὸ τὸν ἀμπελώνα του ἕνας Ὀρθόδοξος Διάκονος, ὁ ὁποῖος τὸν πλησίασε καὶ ἄρχισε τὴ συζήτηση μαζί του. Ἀπαντοῦσε στὶς ἐρωτήσεις του καὶ τὸν αἰχμαλώτισε μὲ τὶς γνώσεις καὶ τὴν πειστικότητά του. Ἡ συζήτηση κράτησε ὧρες καὶ εὐχαριστημένος ἀπ’ αὐτὴν ὁ φιλόξενος γεωργὸς κάλεσε τὸν Διάκονο στὸ σπίτι του. Καὶ ἐκεῖ ὅλη ἡ οἰκογένειά του κρεμάσθηκε ἀπὸ τὰ χείλη του. Ὅλη τὴ νύχτα τοὺς μιλοῦσε γιὰ τὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ, ποὺ σαρκώθηκε ἀπὸ ἀγαθότητα, γιὰ τὴν ἀγάπη Του πρὸς τὸν κόσμο ὅλο, γιὰ τὸν θάνατο, γιὰ τὴ μέλλουσα ζωή. Σὲ ὅλων τὶς ψυχὲς ἐνθρονίσθηκε ἡ ἀλήθεια καὶ τὸ φῶς τῆς θεογνωσίας ἔδιωξε τὸ σκοτάδι τῆς ἀγνωσίας καὶ τῶν αἱρέσεων. Ὁμαδικὰ ἤθελαν ἐκείνη τὴ στιγμὴ νὰ ἀποτινάξουν τὴν αἵρεση καὶ νὰ προσέλθουν στὴ μόνη σώζουσα πίστη, τὴν Ὀρθόδοξη.
.                Ὁ διάκονος, ὅταν ξημέρωσε, πῆρε ὅλη τὴν οἰκογένεια τοῦ γεωργοῦ καὶ τοὺς πῆγε νὰ τοὺς παρουσιάσει στὸν τοπικὸ Ἐπίσκοπο. Ἐκεῖνος τὸν εὐχαρίστησε καὶ τὸν ρώτησε ἀπὸ ποῦ ἔρχεται καὶ ποῦ πηγαίνει. Ὁ Διάκονος ἔβαλε μετάνοια καὶ τοῦ εἶπε ὅτι εἶναι Ἀρχιδιάκονος τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως, ἔρχεται ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα, καὶ πηγαίνει γιὰ ἐκκλησιαστικὲς ὑποθέσεις στὴν Ἀθήνα. Οἱ δυνατοί, ὅμως, ἄνεμοι καὶ ἡ τρικυμία ἀνάγκασαν τὸ καράβι τους νὰ ἀράξει στοὺς Καλοὺς Λιμένες. Στὴν ἐπισκοπὴ ἦρθε, γιὰ νὰ τὸν παρακαλέσει νὰ δεχθεῖ στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας τὴν οἰκογένεια τοῦ γεωργοῦ, τὴν ὁποία ὅλη τὴ νύχτα κατηχοῦσε, γιὰ νὰ φωτισθεῖ ἀπὸ τὸ Πανάγιο Πνεῦμα.
.                Ἀκούγοντας ὁ Ἐπίσκοπος ὅτι ἦταν Ἀρχιδιάκονος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων τὸν παρακάλεσε νὰ λάβει μέρος στὴν Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων ποὺ θὰ τελοῦσαν τὴν ἑπόμενη ἡμέρα, ἀφοῦ ἦταν Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ὁ Ἀρχιδιάκονος ἀποδέχθηκε εὐχαρίστως νὰ λάβει μέρος.
.                Κατὰ τὴ Θεία Λειτουργία ὁ Ἐπίσκοπος ἔδωσε στὸν ἐπισκέπτη του νὰ σηκώσει τὸν Ἅγιο Δίσκο μὲ τὸ Πανάγιο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας. Ἐκεῖνος τὸν παρέλαβε τρέμοντας καὶ ἔκανε τὴ μεταφορὰ τρικλίζοντας, λὲς καὶ ἦταν μεθυσμένος. Ὅλοι ἔλεγαν ὅτι ὁ Διάκονος πρέπει νὰ ἦταν ἄρρωστος καὶ κάποιος ἔσπευσε νὰ τὸν ὑποβαστάσει, γιὰ νὰ μὴν πέσει κάτω μὲ τὸ Πανάγιο Σῶμα τοῦ Κυρίου μας.
.                Μετὰ τὸ τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Ἐπίσκοπος ρώτησε τὸν Ἀρχιδιάκονο μήπως ἦταν ἄρρωστος ἢ ἔπασχε ἀπὸ κάποια παράξενη ἀσθένεια. Καὶ ὁ Ἀρχιδιάκονος ἀπάντησε:
-Ἔχω, Ἅγιε Δέσποτα, μιὰ ἀσθένεια ποὺ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ θεραπεύσει. Κάθε φορὰ ποὺ διακονῶ καὶ παίρνω στὰ χέρια μου τὸ Πανάγιο Σῶμα τοῦ Κυρίου μου αἰσθάνομαι νὰ κάμπτονται τὰ γόνατά μου ἀπὸ τὸ βάρος, γι᾽ αὐτὸ καὶ δὲν μπορῶ νὰ βαδίσω ἐλεύθερα. Ἀλλὰ σκέπτομαι: Καὶ ποιός μπορεῖ νὰ κρατήσει στὰ χέρια του τὸν «ἀχώρητον παντί»; Καὶ λέγοντας αὐτὰ ἄστραψε ὅλος ἀπὸ οὐράνιο φῶς καὶ μὲ παράξενη φωνὴ εἶπε:
-Ἐγὼ εἶμαι ἀπὸ τὰ Λειτουργικὰ Πνεύματα, τὰ ὁποῖα ἀποστέλλονται νὰ διακονήσουν αὐτοὺς ποὺ θὰ κληρονομήσουν τὴ σωτηρία. Ἐμένα ἔστειλε ὁ Κύριος στὸν Κορνήλιο τὸν ἐλεήμονα ἑκατόνταρχο καὶ ἐγὼ προσφέρω τὶς προσευχὲς αὐτῶν ποὺ θὰ σωθοῦν στὸν οὐράνιο θρόνο τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Γι᾽ αὐτὸ καὶ μὲ ἔστειλε σὲ αὐτὸ τὸν γεωργό, ὁ ὁποῖος ζητοῦσε στὴν προσευχή του νὰ τοῦ ὑποδειχθεῖ ἡ ἀληθινὴ πίστη.
.                Ὅταν ἄκουσαν αὐτὰ ὁ Ἐπίσκοπος καὶ οἱ ἄλλοι, ταράχθηκαν τόσο, ποὺ ἔπεσαν μὲ τὸ πρόσωπο κάτω στὸ ἔδαφος. Ὁ Ἀρχιδιάκονος, ὅμως, ποὺ ἦταν ὁ Ἀρχάγγελος Ραφαήλ, τοὺς εἶπε:
-Μὴ φοβεῖσθε, ἀλλὰ νὰ εὐλογεῖτε τὸν Κύριο εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. Καὶ λέγοντας αὐτὰ ἐξαφανίσθηκε.
.                Ὅταν σηκώθηκε ἐπάνω ὁ Ἐπίσκοπος δὲν εἶδε κανέναν. Ὅλοι μαζὶ τότε δόξασαν τὸν Θεό μας, ποὺ τοὺς φανέρωσε τὸν Ἀρχάγγελό του, γιὰ νὰ καταλάβουν ὅτι ὁ Θεὸς πάντοτε ἀκούει τὶς προσευχές μας καὶ μᾶς προορίζει γιὰ τὴν οὐράνιο Βασιλεία Του.
.                Ἡ μνήμη τοῦ Ἀρχαγγέλου Ραφαήλ, γιὰ νὰ μᾶς κατευθύνει ὅλο τὸ χρόνο πρὸς τὸ στόχο, ποὺ εἶναι ἡ σωτηρία μας, τιμᾶται στὶς 31 Δεκεμβρίου.

 ΠΗΓΗ